TWOOLS 5

“Een aangename koorts heerst er in onze studio’s wanneer in een paar weken met alle dertig dansers de jaarlijkse editie van TWOOLS wordt gemaakt”, schrijft Ed Wubbe terugblikkend op de lustrumeditie van TWOOLS in het jaarverslag van 2003. Ook de vijfde keer is de spanning voelbaar van het in korte tijd geproduceerde en tot één voorstelling gemonteerde concept, zonder vast thema.

De in het persbericht beloofde ‘mengeling van zorgvuldig gemaakte choreografieën, korte stukken met een instant karakter en korte improvisaties’ bestaat deze editie uit elf stukken. Werk van mensen uit de eigen Scapino-gelederen zoals huischoreograaf Nanine Linning en dansers Ederson Rodrigues Xavier en Annabelle Lopez Ochoa, maar ook van choreografen die niet eerder met het gezelschap werkten: André Gingras en Ruby Edelman. Opnieuw gestructureerd rond een reeks korte stukken van Wubbe en het ensemble. 

Verschillende makers voegen een videocomponent toe in hun TWOOLS-stuk. Ruby Edelman gaat de dialoog aan tussen live film en live dans: in Intimacy Hunters deelt een cameraman het podium met een danseres. De gefilmde beelden worden live getoond op een groot scherm van lamellen, vooraan op het toneel. Voor Zip, Zap en Zoef schakelt Annabelle Lopez Ochoa videomaker Javier Velazquez in en voorafgaand aan Ed Wubbe’s openingsstuk Gel Gün tekent Digital Guerilla voor de video.

In No Artificial Sweetener koppelt Nanine Linning hoekige dans door drie mannen aan de poëzie van Mustafa Stitou. Van Linning is ook Double Helix te zien. In het energieke Holdfast van André Gingras denderen de dansers de bühne over met in hoog tempo uitgevoerde pirouettes, sprongen en lifts. De vier danserslichamen in het enigmatischer Yo-Yo 1 en 2 van Ederson Rodrigues Xavier zijn als slangen; de drie mannen en een vrouw beginnen onder nerveuze spanning met schokkerige kronkels en werken toe naar een vloeiender danstaal met langere lichaamslijnen.

Recensent Roos van Put van de Haagsche Courant constateert dat het risico van het flitsende format zich uitbetaalt: “Je vliegt van het ene hoogtepunt via een zwierige zwaai of via een moment van contemplatie dan wel van esthetisch visueel genot door naar de volgende climax. Het resultaat: een heerlijke avond met opgewekte gezichten en een blij feestelijke stemming na afloop.”